Kochani, właśnie oddałem do redakcji dzieło, nad którym pracowałem z przerwami przez ostatnie dwa lata Otóż z okazji 40. urodzin zebrałem w jednym tomie 40 artykułów o Wrzeszczu, które opublikowałem w ostatnich 13 latach w „30 Dniach”, na Trójmiasto.pl oraz w magazynie „Garnizon” Każdy z artykułów zaktualizowałem i udoskonaliłem, a także opatrzyłem dosyć drobiazgowymi przypisami…
Dziś tekst nietypowy, bowiem prezentuję wspominkowy dialog dwóch stałych czytelników mojego bloga, którzy dzielili się swoimi wspomnieniami Wrzeszcza z dawnych lat na tych łamach…
Czy wiecie, gdzie w powojennym Gdańsku działały pierwsze wysypiska? Otóż m.in. w Letnicy, zaraz obok baraków dawnego obozu Narwik. To nie Wrzeszcz, ale historia tego miejsca jest na tyle ciekawa, że i tak ją tu pokrótce opowiem.
Oto jedenasta część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto dziesiąta część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto dziewiąta część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Film „Z tamtej strony tęczy” w reżyserii Andrzeja Piotrowskiego, który swą premierę miał w 1973 roku, to jeden z tych dziś słusznie zapomnianych filmów obyczajowych epoki wczesnego Gierka, które znaleźć można na YouTube. Cenne w nim są jedynie plenery, w których go kręcono – Trójmiasto i okolice AD 1972.
Oto ósma część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Kilka tygodni temu nakładem Wydawnictwa Marpress ukazała się książka Jana Daniluka Dwudziestolecie pomiędzy. Miniatury o Wolnym Mieście Gdańsku (1920-1939).
Żeby nie było, że tylko ten Wrzeszcz i Wrzeszcz, opowiedziałem portalowi Trójmiasto.pl, co takiego czytam, gdy nie czytam o historii naszego miasta. Moja wypowiedź w artykule poniżej: 🙂
Oto siódma część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto szósta część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto piąta część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto czwarta część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto trzecia część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Oto druga część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Poniżej prezentuję pierwszą część wspomnień pana Andrzeja Kupidury, mieszkańca Dolnego Wrzeszcza, spisanych za moja zachętą i publikowanych za jego zgodą (bardzo dziękuję!):
Kilka dni temu w serwisie FotoPolska pojawiła się kolejna bardzo rzadka pocztówka ukazująca przedwojenny Wrzeszcz – tym razem jest to dawny Kleinhammerpark (Park Kuźniczki) z wyraźnie widocznym pawilonem restauracyjnym:
Ponad 8 lat po ciepło przyjętej w kręgach sympatyków historii lokalnej książce Koleją z Wrzeszcza na Kaszuby, Henryk Jursz wydał długo wyczekiwane opracowanie dotyczące przedwojennej linii Kokoszki-Gdynia.
Po wojnie wraz z rodzicami zostałem przesiedlony ze Starachowic na Ziemie Odzyskane, do Gdańska. Przyjechaliśmy transportem kolejowym (wagony jak w filmie „Sami Swoi”) wespół ze sporą grupą rodzin wzajemnie się znających, z centralnej Polski.
Nieco ponad miesiąc temu prosiłem na Facebooku o kontakt osoby, które zechciałby się podzielić wspomnieniami i/lub zdjęciami z wrzeszczańskiej kolonii fińskich domków. Na mój apel odpowiedziała m.in. pani Bożena Stryjewska, która podzieliła się skanami zdjęć z domowego archiwum – swojego oraz swojej sąsiadki, pani Ani Kurczewskiej.
W Narwiku zamieszkaliśmy w 1964 roku. Mój ojciec dostał tam przydział na mieszkanie przejściowe jako pracownik Gdańskiej Stoczni Remontowej, gdzie przeniósł się ze Stoczni Marynarki Wojennej na Oksywiu, właśnie ze względu na możliwość szybszego otrzymania mieszkania.
Przed świętami, po nieco ponad dwuletnich pracach konserwatorsko-remontowo-adaptacyjnych, do użytku oddano zrewitalizowany Dom Zdrojowy w Brzeźnie – piękny budynek sprzed 130 lat, który przez ostatnie dekady niszczał, wołając o pomstę do nieba. A przecież jest to najstarszy, zachowany do dziś, przykład infrastruktury kuracyjnej nie tylko w Gdańsku, ale na całym wybrzeżu Zatoki Gdańskiej.
W nawiązaniu do poprzedniego wpisu na tym blogu, dotyczącego sensacyjnej pocztówki z wrzeszczańskim dworcem, Gazeta Wyborcza Trójmiasto zapytała mnie, o co z tymi starymi pocztówkami naszej dzielnicy chodzi.
Doczekaliśmy kolejnej aukcyjnej sensacji: na portalu eBay.de pojawiła się pocztówka, przedstawiająca perspektywę dzisiejszej ulicy Dmowskiego z wrzeszczańskim dworcem kolejowym w roli głównej:
W zeszłym roku gdańskie Hevelianum wydało syntetyczną publikację o historii zajmowanej przez siebie Góry Gradowej, w tym zaś proponuje praktyczny spacerownik po tym miejscu.
Na zaproszenie Medialab Gdańsk i na marginesie tegorocznej edycji Narracji napisałem tekst o dwóch niedoszłych, ale ciekawych inwestycjach w naszej dzielnicy – zachęcam do lektury 🙂
Wydane przez Fundację Terytoria Książki Cmentarze przy Wielkiej Alei w Gdańsku 1867-1945 to kolejna piękna publikacja powstała na bazie doktoratu – tym razem na podstawie pracy obronionej w 2019 roku przez Annę Krüger.
W latach Wolnego Miasta Gdańska wschodnia część Wrzeszcza stanowiła największy plac budowy w mieście. Jedną z ciekawszych prowadzonych tu na przełomie lat 20. i 30 inwestycji był budynek dla Charytatywnej Spółdzielni Domów Spokojnej Starości Sp. z o. o. (Gemeinnützigen Rentnerheimgenossenschaft G. m. b. H.), postawiony przy Posadowskyweg (dziś ul. Jana Kochanowskiego), między jej skrzyżowaniami z…
W Gdańsku buduje się sporo i dużej części tych inwestycji towarzyszą flesze i fanfary. Nie zawsze przekłada się to na jakość architektoniczną czy miastotwórczą efektu końcowego, ale co zrobić. Tymczasem są też inwestycje, z którymi dzieje się odwrotnie – są ciekawe, również pod względem architektury, ale nigdzie o nich nie wyczytacie.
Gdańska Fundacja Terytoria Książki wydała niedawno kolejny tom w bardzo ciekawej serii Danzig w Gdańsku, prezentującej szerzej nieznane teksty o naszym mieście, napisane przed 1945 rokiem.
W zeszłym tygodniu Kuba Kowalski, twórca fejsbukowej strony Dawne Przymorze, rozpoczął prezentację archiwalnych zdjęć swojej dzielnicy ze zbiorów Biblioteki Cyfrowej Politechniki Warszawskiej. Otóż okazuje się, że „zdeponowano” w niej imponującą liczbę fotografii wykonanych przez Tadeusza Baruckiego, polskiego architekta, historyka sztuki i właśnie dokumentalisty architektury. Zbiór jest o tyle ciekawy, że zdjęcia te wykonano w latach…
O dawnym osiedlu Kolonia Rzeszy (Reichskolonie) pisałem tu kilkukrotnie, ostatnio przy okazji sensacyjnej pocztówki, jaka wypłynęła na jednej z aukcji (tak po prawdzie, to każda pocztówka z tego rejonu jest sensacją!). Niedawno na portalu FotoPolska.pl pojawiło się doskonałe zdjęcie pokazujące róg Posadowskyweg i Baerenweg (ul. Kochanowskiego i Mickiewicza), datowane na lata 1905-07:
Kolejna – po Miastach skoszarowanych Jana Daniluka – pięknie wydana przez Muzeum Gdańska monografia traktuje – jak informuje podtytuł – o początkach kąpielisk morskich w okolicach Gdańska w latach 1800-1870.
Pierwsze wydanie książki Piotra Perkowskiego, które ukazało się w 2013 roku, wywołało niemałą sensację.